Daltokamp 2017 stond in het teken van piraten, maar voordat iedereen binnenkwam moest wel de douane getrotseerd worden. Hadden ze die dan in de piratentijd? Geen idee eigenlijk. Maar telefoons hadden ze in die tijd zeker niet en die werden dan ook onverbiddelijk ingenomen. Dat was wel even slikken… Nadat sommigen nog even schrik aangejaagd werd in de donkere douanekamer en iedereen was geïnstalleerd, kon het kamp beginnen. Binnen de kortste keer stond er al iemand met een heggenschaar om het slot van de schatkist met mobieltjes te slopen…

Nu de telefoons ingenomen waren begon iedereen ineens met elkaar te praten, daar had de leiding duidelijk nog niet over nagedacht. De uitleg duurde daarom wat langer, maar uiteindelijk wist iedereen wat de bedoeling was (zoveel mogelijk munten verzamelen met de spellen om zo sneller de schat op zondagochtend te kunnen kraken). Zeker toen iedereen een waterpistooltje in zijn handen kreeg voor het waterpistolenspel. Idee was dat je ongezien iemand die op jouw kaart stond ‘dood’ zou schieten. Meeste kaartjes? Dan won je. Van de prijsuitreiking is het nooit gekomen. Binnen twee minuten was het een groot watergevecht in onze woonkamer!

Vrijdagavond stond de dropping op de planning. Captain Barry reed ons in zijn busje naar de dropping plek, hemelsbreed 1700 meter van het Middelpunt van Nederland verwijderd. Dat lag bij ons kamphuis om de hoek. Meer dan twintig kinderen in het laadruim, geen probleem hoor. Maar dan… Welke route? De richting was bekend, meer niet. Blijkbaar kon je in 35 minuten terug zijn, want het groepje van Floyd won en was binnen die tijd terug. Gesmokkeld? Alleen de leiding had een telefoon weet je nog?! Afijn, de groepen van Lotte en Robin deden het aanzienlijk slechter. Zij maakten er respectievelijk een tocht van twee en twee uur en een kwartier van! De echte bikkels Simon, Joris en Stijn konden echter wel zeggen dat zij om 02:15 uur op het Middelpunt van Nederland stonden. Bij aankomst lagen de meesten al op bed…

Zaterdagochtend, zes uur. Of onze mannen Yvo, Benjamin, Nick en Norben even wat rustiger kunnen zijn met poolen tijdens hun nachtje doorhalen. Twee uurtjes later. Man man, wat een ideaal gebied voor ochtendgymnastiek. Het bos en een groot veld naast het kamphuis. Met mooie heuvels en een grote trap, dan weet je het wel… Er zat een enorm tempo in en vrijwel iedereen deed mee. Mooi als Dide bij terugkomst dan vraagt: ‘Tien minuutjes weg maar?!’…

Onder leiding van Tom en René werd na het ontbijt levend stratego gespeeld, uiteraard in het piratenthema met kanonnen, een kraaiennest en dekpoetsers. Groepen een, twee en drie samen tegen groep vier, vijf en zes, dertig tegen dertig. Team René won de eerste partij, onze wandelende vlag Twan bleek in een achtervolging gestruikeld te zijn en Rico tikken terwijl hij minimaal zes meter hoog in een boom zit, onmogelijk! Wandelen?! Mag dat dan? Oké, we spreken af van wel. Maar dat bleek niet ideaal, want het tweede partijtje ging naar Team Tom. Inmiddels waren die overgestapt op de verstoptactiek van de ingraving. Ik twijfelde even, maar alles voor de winst toch?! Liggen en ingraven die handel! Wel oppassen waar je dan loopt Bram! Maar deze – wat oncomfortabele – manier werkte. Het beslissende potje werd een patstelling: Rico hoog in een boom en ik diep onder de grond. Op het aantal overgebleven punten won uiteindelijk Team Tom.

En dan… het was al aangekondigd, het grote moment van verlossing… Mobieltjestijd! Voor één uurtje, alleen op het basketbalveld. Met de schatkist rennend van binnen naar buiten, door de regen, eens kijken of ze volgen. Enige twijfeling maar uiteindelijk dan toch een bestorming. Waanzin! Gekte! Want nu konden ze weer een foto posten op Instagram en werd de reeks van dagelijks geposte foto’s niet onderbroken. We keken onze ogen uit en kwamen ’s avonds tot de conclusie, ‘we worden oud’. Vooruit dan maar, wel telefoontjes, maar niet tijdens het eten en de activiteiten.

Na de lunch de zeskamp, helemaal uitgedacht door Anouk en Floyd. Er zaten diverse leuke spellen tussen, zoals woorden uitbeelden in het weiland (anderen vanaf de toren raden), pingpongspel in het zwembad (emmer met stenen daaraan naar boven krijgen door pingpongballen er van onderaf in te krijgen), verkleedpartijtje met kranten, raadsels en natuurlijk diverse sportieve spellen. De foto’s geven een goed beeld. Hoewel het de hele middag heeft gemiezerd, heb ik niemand hierover horen klagen. Des te fijner was het om aan het eind in het oververhitte binnenzwembad met z’n dertigen nog een uurtje te spelen, watergevechten te houden of even lekker te ontspannen.

Ondertussen hadden Theo, Peter en Mirjam pannenkoeken gebakken en afgeleverd en die smaakten uiteraard als vanouds. Bedankt voor deze fantastische service!!

’s Avonds stonden er nog eens drie activiteiten op het programma: piratencafé, veiling én natuurlijk de spooktocht. In het piratencafé konden de gewonnen munten worden ingezet om met diverse spellen de buit te verdubbelen, of niet natuurlijk… Zo bleek Tycho geen goede gokker in Hoger/lager, terwijl Ruth, Iris (van Lunteren) en Floor (van Denderen) de ene na andere ronde wonnen. Bij Patrick aan tafel werd door de B-heren (Twan, Thijs, Carel en Justin) fanatiek de hele tijd Carribean studpoker gespeeld. Op de andere tafels werden Blackjack, Yahtzee, Roulette en Eenendertigen gespeeld.

Hierna volgde de veiling. Drieëndertig aanwijzingen voor de speurtocht op zondag, zodat je sneller zou zijn dan de andere groepen. Waar haalde het groepje van Nordin al dat geld vandaan vroeg iedereen zich op ’n gegeven moment af?! Hij bleef maar bieden, moest aan het eind zelfs naar voren lopen omdat hij zijn stem kwijt was. Ging over alles en iedereen heen. Vreemd, verdacht, hadden ze geroofd?? Geen idee…

Andere groepjes kochten tactisch in en zo waren alle aanwijzingen redelijk gelijk verdeeld over de groepen. We konden ons gaan klaarmaken voor de spooktocht.

De hele dag ben ik denk ik wel twintig keer bevraagd, ‘Met hoeveel mag je de spooktocht lopen dan?’ Hahaha, dat zoiets zo kan leven, prachtig. Behalve bij Anne dan, wat je ook doet, werkelijk onmogelijk om haar te laten schrikken. Uiteindelijk moest ik er zelf ook aan geloven. De dappere D’tjes (Floor, Xanne, Iris, Jesper, Iris en Loeka) gingen niet zonder mij en stuurden mij ook nog eens voorop. Zal het wel aan mijzelf te danken hebben gehad, want voordat ze aankwamen bij het beginpunt van de spooktocht, had ik ze al enorm laten schrikken. Overigens ook een hele hoop andere kinderen. Floor of Renée, ‘hé, daar ligt iemand’, en dan toch nog schrikken!! 😉

Maar goed, de D’tjes gingen wel. Terwijl een aantal B’tjes nachtblind waren, moe waren van de zeskamp of verzin het maar, deze vonden we even later terug in bed. Jullie hebben (n)iets gemist! Of is dit alleen voor de leiding een leuk onderdeel!?

Over die leiding gesproken, die werden zelf ook nog goed aan het schrikken gebracht. Een man met een Duitse herder die om half een ’s nachts even zijn hond gaat uitlaten, zelfs wij hadden dat niet kunnen verzinnen.

Zondagochtend, half tien, rustig aangedaan, geen ochtendgymnastiek. Na de lunch kon het grote eindspel beginnen. Een speurtocht van ongeveer 3,5 kilometer door de bossen bij het kamphuis. Zichtbaar vermoeide gezichten, de uitleg ging erg soepel. Acht punten werden aangedaan, waar iets gezocht of een opdracht gedaan moest worden. Goed lezen bleek vaak een probleem, maar ook het zoeken kostte sommige groepen behoorlijk wat tijd. Maar goed, niet alle punten waren dan ook even makkelijk. Uiteindelijk won het team van Rico het grote spel en kraakten zij de schatkist!

Na de lunch stond het laatste onderdeel van het kamp op het programma, de ontknoping van de schotcompetitie. De uiteindelijke winnaar, Lotte, had zichzelf net voor tijd slim tot de laatste vier geschoten door van Xanne te winnen en stond in de halve finale tegen Thijs van de Griendt. De andere halve finale ging tussen Roy en Naomi. De mannen kreeg het niet voor elkaar en verloren beiden, waardoor het een damesfinale werd die Lotte uiteindelijk dus won.

Na deze ontknoping moest er nog schoon worden gemaakt, maar met zijn zestigen was dit eigenlijk zo gedaan, waardoor we nog even wat tijd hadden voor wat spellen en watergevechten…

Tot slot willen we uiteraard Jumbo Verberne bedanken voor de korting op de boodschappen, Garage Karssen voor het uitlenen en de korting op het bestelbusje, Kas, Kast en De Jager voor hun bijdrage aan de spooktocht en natuurlijk alle ouders die heen en weer hebben gereden.

Goed nieuws jongens en meiden, aankomende week gaan we het kamphuis voor volgend seizoen al boeken! Houd het weekend van 29 juni 2018 dus alvast vrij 😉

Namens de kampleiding

Robin

Alle foto’s vind je in een online album dat je hier kunt bekijken.