Ik heb het niet makkelijk op het moment en moet wel in wonderen gaan geloven, mijn club uit de Domstad bungelt stijf onderaan in de eredivisie en bij de godenzonen uit Amsterdam staat de poort naar de hel wagenwijd open. Ik had stilletjes al mijn hoop gevestigd op de talenten in onze selectie 1/2. Voor een seizoen met veel mooie tovergoals, sportieve hoogtepunten en feestgedruis tot in de late uurtjes. Maar ook daar blijkt het nu crisis, ik zal voorlopig mijn witte zakdoekjes nog op zak houden en zal nog niet overgaan op het gooien van plastic bekertjes of vuurwerk op het veld. Maar hou mij in de gaten, ik ben extreem gevoelig de laatste tijd en voor het minste of geringste barst ik uit in een huilbui.
Gelukkig geen crisis bij onze jeugd, wel tranen van vreugde en kan ik mij met een gerust hart laten troosten met de successen van onze pupillen. Ze werken helend, zalvend, betoverend en ik word meegezogen in de ban van de D1. Alsof ik getuige ben van een stukje magie en een sprookje in wording. Want deze jongens en meiden zijn het voorbeeld van passie, inzet en bezieling. Onder de innemende leiding van een groot magiër en zijn twee discipelen.
Het is werkelijk waar wonderlijk wat er gebeurt met een team als hij zijn spreuken uitspreekt. In een echo over mistige velden hoor ik ‘Expecto Patronum’ klinken en met een poef en knal dwarrelt er sterrenstof uit de lucht over het team neer. Hij is heer en meester over ontzettende krachtige maar gecompliceerde toverspreuken die positieve energiekracht oproept. (Harry Potter ‘Eat your heart out!’)
En dat is precies wat hij wil en kan, één team, samenwerken, geloof in elkaar en strijd. Ik heb het over onze eigen ‘Perkamentus Adrianus van Dijk’, geniaal hoe hij vanaf het begin een groep talenten meeneemt in zijn korfbalfilosofie. Het lijkt simpel, maar geloof me, het is een gave en ik ben een groot bewonderaar van zijn stijl. Hij is een artiest, een tovenaar en schilder die weet waar hij moet kleuren om tot een meesterwerk te komen. Zijn mooiste doek is voor mij nog altijd, toen als hoofdcoach, de play-offs tegen Groen-Geel, een strijd die ongekend was en eindigde in 42-40 voor Dalto, de finale laten we maar even voor wat het was.
Zelfs bij ons thuis werkt de betovering door, alles ademt en leeft D1, zwart en geel is waar het om draait en waar het hart voor klopt. Ik hoef al tijden niet meer te vragen of ze om willen kleden voor het trainen. Om half 5 in de middag wordt er al op de klok gewezen dat we moeten gaan, want een kwartier voor tijd aanwezig op de training is wat het is en dat is heilig.
Er wordt gespeeld, geslapen, gegeten met het gesponsorde zwarte inschiet shirt, zelfs naar school wordt deze met trots gedragen. En geloof me, als het kon zou er zelfs een D1 tattoo gezet worden. Tijdens het avondeten worden we regelmatig op de hoogte gehouden van de korfbalwijsheden van deze magiër, het tafelservies wordt heen en weer geschoven en het tactisch plan wordt uit de doeken gedaan. Magie reist snel want op kasteel ‘Woerdensteijn’ komen tegenwoordig zelfs leerlingen uit Culemborg, Meteren en Est om zijn college te volgen. Afgelopen zaterdag werden de D1-pupillen glansrijk kampioen en dit is pas het begin van het seizoen en hopelijk net zo magisch als het vorige. Een knappe prestatie sportief gezien, maar misschien nog wel knapper hoe er in korte periode een team vol vriendschappen is ontstaan. Plezier en teambuilding staat voorop, een escaperoom was nu tuurlijk een makkie voor een tovenaar en zijn leerlingen. Het zaalseizoen kruipt langzaam dichterbij en ik nodig iedereen uit om deel uit te maken en getuige te zijn van deze shows. Aan de ouders zal het niet liggen, kennelijk werkt de magie ook door tot aan de borreltafel en is gezelligheid ons toverwoord. Als laatste hoop ik dat deze magiër nog lang verbonden blijft aan onze club. Want naast de strijd op het veld, woedt er ook een fysieke strijd, dat vergt kracht, moed en veel doorzettingsvermogen. Maar hoe mooi is het dat hij nog altijd zijn liefde voor het spel voorop zet. Ik wens hem een “hocus pocus pilatus pas en wou dat het weg was”.
AvdP
