[av_hr class=’invisible’ height=’5′ shadow=’no-shadow’ position=’center’ custom_border=’av-border-thin’ custom_width=’50px’ custom_border_color=” custom_margin_top=’30px’ custom_margin_bottom=’30px’ icon_select=’yes’ custom_icon_color=” icon=’ue808′ font=’entypo-fontello’ custom_class=”]
De foto’s zijn van het fotografencollectief Floor, Fenna en Rosanne.
Vrijdagmiddag rond een uurtje of 18 was het dan zover. Alle gevangenen werden ontvangen bij ons clubhuis. Er was nog een laatste mogelijkheid tot contact met de ouders voordat iedereen door de douane heen moest. Er kwamen meerdere scans aan te pas om ervoor te zorgen dat iedereen in alle veiligheid naar binnen kon komen. Bij de laatste en belangrijkste scan, namelijk de tassencontrole werden er toch helaas drie tassen uitgehaald van een aantal sluwe kinderen die dachten wat verboden voorwerpen mee te kunnen nemen. Nadat deze drie kinderen werden opgehaald door de politie was het aan de rest van de kinderen de taak om ze op te sporen en mee te nemen naar de kamplocatie.
Eerst was het tijd om de kinderen te verdelen in groepen (bendes) waarmee ze het gehele kamp samen moesten strijden voor zoveel mogelijk munten. Over de munten later meer, want inmiddels waren alle bendes alweer onderweg op de fiets in de richting van de kamplocatie. Tijdens de fietsrit, waarvan de eindbestemming en dus ook de route erheen nog niet bekend was, moesten een aantal opdrachten uitgevoerd worden. Zo werden de eerste natte voetjes al gehaald tijdens de fietstocht en heeft de Jumbo in Odijk ook kennis mogen maken met de plaatselijke boevenbendes.
De drie door de politie meegenomen boeven zijn in Odijk ook gevonden waardoor we toch met een complete groep in Werkhoven zijn aangekomen. Na het standaard openingspraatje waar alle regels duidelijk gemaakt werden, was het toch eindelijk tijd voor het kamplied, ‘Ik zit in Jilla, in Werkhova’.
Om het even duidelijk te maken voor de kijkers thuis; telkens als het kamplied te horen was over de speakers moest iedereen zich buiten in rijen melden, ongeacht het tijdstip en wat je aan het doen was. Mocht het nou zijn dat je je als laatste meldde, dan kon je een verfrissend emmertje water verwachten. Overigens gold dit emmertje water ook wanneer je niet meedeed met het kamplied of niet luisterde naar de kampleiding.
Nadat iedereen een bed had kunnen veroveren, was het tijd voor de eerste activiteit om munten te verdienen, namelijk de dropping. Alle kinderen uit de C, B en A werden verdeeld in groepjes en vervolgens in ‘the middle of nowhere’ gedropt. Tijdens de dropping kon ‘drugs’ verdiend worden door middel van het uitvoeren van opdrachten. Hoe meer ‘drugs’ verzameld werd, hoe meer muntjes er uiteindelijk verdiend werden als de weg naar huis gevonden werd natuurlijk.
De oplettende lezer vraagt zich nu vast af of de kinderen uit de D al lagen te slapen… dit is natuurlijk niet het geval, zij hebben genoten bij het kampvuur met een muziekje en een spelletje. Toen de laatste groepjes ein-de-lijk terug waren op locatie was het tijd om toch maar wat uurtjes slaap mee te pakken.
De volgende morgen was iedereen al (veel te) vroeg uit de veren. Gelukkig is het nooit te vroeg voor wat beweging, en zo stond iedereen al gauw klaar op het grasveld voor een rondje ochtendgymnastiek. Na een half uur vol met rekoefeningen, rennen en burpees kon er bijgetankt worden bij het ontbijt. Klaar voor een nieuwe dag…
De beruchte schotcompetitie was ook dit jaar onmisbaar en werd nu in tweetallen gespeeld. Ronde 1 van de KO-fase werd na het ontbijt gespeeld. De eerste slachtoffers van de schotcompetitie zijn dan ook al vroeg op het kamp gevallen. De volgende rondes werden later in het weekend gespeeld. Eerst was het tijd voor een spelcarrousel. De teams moesten goed samenwerken en werden soms gedreven tot het uitvoeren van wat minder smakelijke opdrachten. Maar natuurlijk, alles voor het krijgen van muntjes.
Zaterdag was een drukke dag, na de lunch was het tijd voor de volgende activiteit om munten te verdienen. Dit keer door middel van het uitvoeren van opdrachten in Werkhoven. Dit moest alleen gedaan worden zonder gepakt te worden door een van de bewakers die rondliepen. Anders was het muntjes inleveren, en dat wil natuurlijk niemand. Na 1,5 uur rondrennen door Werkhoven had iedereen wel honger gekregen. Gelukkig voor ons en voor de kinderen waren er meer dan genoeg pannenkoeken gebakken door de pannenkoekenbakkers, nogmaals heel erg bedankt voor de moeite.
Terwijl achter de schermen iedereen hard bezig was om het bos af te zetten in verband met een groep ontsnapte agressieve en vooral gevaarlijke bejaarden, werd in Werkhoven nog een andere activiteit gedaan; tijd voor levend stratego. Ook hier waren weer muntjes te verdienen wanneer jouw team als eerste de sleutel tot vrijheid wist te vinden.
Eenmaal terug in het kamphuis werd de sfeer wat gespannener, er stond een spannende film aan en iedereen begon toch wel wat zenuwachtig te worden voor de spooktocht. Na een uur of twee was het tijd voor de eerste groepjes, met de bus mee op zoek naar de ontsnapte bejaarden. Eenmaal aangekomen op de locatie waar de bejaarden als laatst gespot waren werd al snel duidelijk dat ze er nog wel degelijk waren. De eerste bejaarde was al op de bus geklommen om de kinderen weg te jagen. Dan zul je al wel denken, waarom zou je in vredesnaam dat bos nog inlopen??
En daar komen de muntjes weer om de hoek kijken; hoe meer mensen het bos in zijn geweest hoe meer muntjes jouw team zal ontvangen. O ja, en er moest een spion worden bevrijd van de bejaarden; klein detail.
Een schamele drie uur, een aantal tranen en heel veel gegil later was iedereen weer heelhuids terug bij het kamphuis en was het tijd om te gaan genieten van de nachtmerries over bejaarden.
Zondag = rustdag, oftewel geen ochtendgymnastiek. Maar er moest nog wel een winnaar uit de schotcompetitie komen. Na het ontbijt dus maar eens tijd om erachter te komen welk duo de gouden handjes had dit weekend. Na een aantal spannende potjes zijn uiteindelijk twee winnaars overgebleven, Indy en Marit!!
Veel tijd om het te vieren was er echter niet, er moest namelijk nog een plaats delict opgelost worden. Onze detectives hadden de antwoorden op een moord op het Daltoveld nog niet helemaal gevonden. Wel waren er nog maar een aantal verdachten, mogelijke moordwapens en exacte locaties mogelijk. Aan alle kinderen de taak om er door middel van een escaperoom achter te komen wie de trainer van Dalto 1, Barry Schep, vermoord heeft (even voor de duidelijkheid, dit is natuurlijk allemaal fictief).
Uiteindelijk wist bijna elk groepje de plaats delict op te lossen, het bleek namelijk Jesper Oele te zijn met een flesopener in het materiaalhok; wie had dat gedacht….
Inmiddels was het al 13u en werd het dus tijd om alles schoon te maken en op te ruimen. Elk groepje wist genoeg munten te verzamelen om zich vrij te kopen en mocht dus weer terug naar huis.
Een laatste fietstocht en nog een laatste versie van het kamplied onder toezicht van alle ouders op het Daltoterrein mocht het weekend afsluiten.
Ik hoop dat iedereen het leuk heeft gehad dit weekend, wij in elk geval wel!
Tot volgend jaar!
De kampleiding (Rosanne, Floor, Fenna, Naomi, Jasmijn, Thijs, Kris, Ivo, Twan, Casper en Tycho)
Hier eerst nog een kleine impressie van het kamp.
[av_gallery ids=’55562,55563,55565,55564,55561′ style=’thumbnails’ preview_size=’portfolio’ crop_big_preview_thumbnail=’avia-gallery-big-crop-thumb’ thumb_size=’portfolio’ columns=’5′ imagelink=’lightbox’ lazyload=’avia_lazyload’ custom_class=”]
Voor de complete serie van 83 foto’s, van Floor, Fenna en Rosanne, kijk je op Daltokamp 2022.
Het verslag van dit kamp en ook de voorgaande Daltokampen vind je in het menu bovenaan: Commissies/Activiteiten/Daltokamp.
