
[av_hr class=’invisible’ height=’8′ shadow=’no-shadow’ position=’center’ custom_border=’av-border-thin’ custom_width=’50px’ custom_border_color=” custom_margin_top=’30px’ custom_margin_bottom=’30px’ icon_select=’yes’ custom_icon_color=” icon=’ue808′ font=’entypo-fontello’ custom_class=”]
C1 wint na goede tweede helft
De laatste wedstrijd met m’n kanjers van de C1. Mijn wekkertje ging weer vroeg, deze keer had ik wat meer moeite. Maar na eenmaal het daglicht gezien te hebben, was ik weer lekker vrolijk. Want wat was het een heerlijk weertje, ja oké… vooral om te coachen of om een wedstrijdje te kijken. Om zelf te spelen was behoorlijk heftig, dat heb ik aan het eind van de middag ook zelf mogen ervaren.
Vorige week gingen de kids natuurlijk in een heel ander vak staan, woensdag kwam daar nog bij dat niemand wist waar de ballen en de bidons waren. Gelukkig na alle ouders gebeld te hebben, kwam Arianne de ballen en bidons met enige vertraging brengen. Woensdag trainden ook Xanne en Jonas uit de D1 mee, schitterend om te zien hoe ze het de spelers uit de C1 al lastig konden maken. Dat belooft wat voor volgend jaar!
Nu door naar de wedstrijd. Dit keer was Jannick op tijd, maar had Daan zich verslapen. Ach kan gebeuren hè! Het was dus erg warm. We startten met in de aanval: Fenna, Margot, Ivo en Benji en in de verdediging: Ellen, Anne, Melle en Jannick. De eerste aanvallen waren fantastisch, het waren aanvallen uit het boekje. Maar als je jezelf niet beloont, wordt het erg lastig. We hadden genoeg kansen alleen we scoorden niet, dit was eigenlijk ook de hele eerste helft het probleem. Ivo brak de ban en net voor rust schoot Benji de tweede binnen. 2-3 achter met rust… In de rust hoorde ik al om me heen, ben ik hiervoor mijn bed uitgekomen? Nee.. nee maar ik dus ook totaal niet!
Ik zei in de rust: ik kan jullie wat vertellen over tactiek, over slimmigheidjes, over wat niet goed gaat en ga zo maar door. Maar lieve kinders: het is een schietwedstrijdje! Op de training kunnen jullie allemaal de schotspelletjes winnen en jullie kunnen stuk voor stuk allemaal schieten. Maar nu, NU moet je de wil tonen om die ballen door het mandje te gooien. Willen winnen. Willen scoren. Elmer wees de kids nog op een aantal slimmigheidjes en zo gingen we de hitte weer in. In de hoop dat de kinderen ook warm in hun spel werden.
Het duurde toch nog zeker vijf minuten, maar toen was de ban écht gebroken. Anne, natuurlijk achter de korf, Ivo schuin achter de korf, Benji achter de korf, Margot achter de korf, Ellen een doorloopbal, Daan een doorloopbal, Jannick een omdraaibal. HEHE zo kenden we de C1 weer en daar waren we inderdaad ons bed voor uitgekomen.
Mooi om te zien hoe leuk de C1 elkaar dan weet te vinden. Ik was vooral blij dat Fenna ook haar doelpuntje van afstand meepikte. Elmer zei nog: mogen we na de wedstrijd de MVP van het seizoen bekend maken? Ik zei: die is toch al algemeen bekend? Want wat heeft Fenna toch een heerlijke ontwikkeling doorgemaakt, ik kan het niet vaak genoeg benoemen. Maar ik doe eigenlijk iedereen te kort als ik alleen Fenna noem. Want alle kids hebben zich enorm ontwikkeld, ze hebben allemaal enorme stappen gemaakt. De coach van Deetos zei nog: ‘jullie zetten aardige uitslagen neer de tweede helft veld. Aardige ontwikkeling doorgemaakt?’ Dat maakt je als coach natuurlijk alleen maar trots. Fijn als andere mensen het zien. Al is en blijft het belangrijkste dat de kids het zelf doorhebben en wij het zien gebeuren.
De C1 won uiteindelijk met 12-4, prima verdedigd (tweede helft één goal doorgelaten) en de tweede helft gelukkig ook aanvallend een leuke pot neergezet.
Ik vond het weer mooi om te zien hoe druk het om 9.45 uur langs de lijn was, dit alles voor de C1. Ze hebben zichzelf fantastisch op de kaart gezet en zo hebben ze het zelf afgedwongen dat er elke week weer meer mensen langs de lijn stonden om naar de kanjers te kijken.
Bedankt allen, voor ieder die de C1 heeft gesteund. Ook jullie zijn kanjers!
Bedankt C1, voor een fantastisch seizoen, met zoveel fantastische wedstrijden en zoveel fantastische momenten.
Ik ben een trotse coach,
Barbara