Wat een zaterdag was het…. De dag begon vroeg. Spanning in huis. Wat staat er allemaal te gebeuren? Zelf was ik rond kwart voor tien bij Hoenderdaal. Ik zag witte koppies bij de spelers en speelsters van Dalto D1. Gespannen blikken bij de trainers. Ouders die druk bezig waren om alle spullen richting Krimpen te krijgen, auto’s vol geladen.
De bus was mooi op tijd, top geregeld weer. Dank dat dit mogelijk is gemaakt voor de kids.
Zo vertrok de bus richting Krimpen aan de IJssel. Na iets meer dan een uur rijden, aangekomen bij de sporthal. Goed ontvangst vanuit de organiserende club, KOAG. Spelers, trainers wilde even sfeer proeven in de zaal, hoe ziet de zaal eruit, waar is de kleedkamer, hoe groot is de tribune. Gewoon even kijken waar je kan schitteren. Gespannen blikken.
De ouders die de hal geel/zwart gingen maken, gingen aan de slag. Hulp genoeg, zelfs de teammanager van het eerste en de C2 waren er voor de hulp. Super! Dank daarvoor. Had de wereld maar iets meer van deze mensen. Wat zou de wereld dan een stukje mooier zijn.
De wedstrijd voor ons leek een makkie te worden voor KZ, maar HKC kwam goed terug en dwong een verlenging af. Onze wedstrijd gaat later beginnen, wat gaan de trainers doen? Spelers terug de kleedkamer in, overleg werd er gepleegd. De spelers besloten zelf om de wedstrijd te blijven kijken. HKC won.
Eindelijk, warmlopen, spanning eruit lopen, zorgen dat je klaar bent. Lekker gaan schieten. Publiek kwam binnenlopen. Mooi om te zien hoeveel mensen het Dalto vak vulden. Dank voor alle support!
De wedstrijd begon, vanaf de eerste bal zat Dalto D1 er bovenop. Nieuwerkerk werd overlopen. Uitstralend dat als jullie van ons willen winnen, dan moet je echt heel erg goed zijn. Het eerste doelpunt was voor ons. Goed samenwerkend, strijdend voor elke bal, juichend met elkaar. Echt mooi om dat te zien. Ruststand 8-3. De kleedkamers in, even tot rust komen. De 2e helft goed mee gescoord en blijven vechten voor elke meter. Nieuwerkerk kwam wel iets dichterbij, maar daar waren de trainers vooral bezig met de scheidsrechter en haar beslissingen. Mooi om te zien dat onze coaches alleen maar met de spelers bezig waren. Echt knap. Een terechte overwinning. Zonder strijd geen overwinning! Wat een resultaat! Ontlading bij de meegereisde supporters, spelers en coaches. De vloer werd geel/zwart.
Na het feesten op de vloer, als ploeg even terug naar de kleedkamer, waar de selectiespelers die de moeite hadden genomen naar de wedstrijd te komen, de ploeg opwachtte. De coach van het 1ste, die de spelers toesprak. “Geniet van het resultaat, blijf samenwerken en juichen, mijn spelers van de selectie kunnen daar nog wat van leren” Nog samen op de foto, en daarna richting Driebergen.
Op naar de finale zaterdag a.s. in de Maaspoort in Den Bosch tegen DVO. Een bekende ploeg. Maar als wij zo spelen als ploeg, samenwerkend en strijdend voor elke bal, dan wordt ook de Maaspoort van ons! Nog 1 keer knallen! Laten wij gaan met zo veel mogelijk mensen. Roep iedereen op om deze toppers aan te moedigen!
ALS WIJ GAAN, DAN GAAN WIJ MET Z’N ALLEN!
Foto: Robert Veenendaal (van vorige week)
