[av_hr class=’invisible’ height=’5′ shadow=’no-shadow’ position=’center’ custom_border=’av-border-thin’ custom_width=’50px’ custom_border_color=” custom_margin_top=’30px’ custom_margin_bottom=’30px’ icon_select=’yes’ custom_icon_color=” icon=’ue808′ font=’entypo-fontello’ custom_class=”]
Twee weken geleden was zo’n mooie avond.. weet u het nog? Woensdagavond in Bunnik. De C1 won met 1 verschil van TOP C1, die tot dan toe nog geen wedstrijd hadden verloren. Een weekje vakantie, waar verschillende mensen de sneeuw opzochten en weer een weekje volle bak trainen voor dé alles of niets wedstrijd weer tegen TOP.
Uit het ritme? Misschien.. Maar als u afgelopen vrijdag de C1 had zien trainen, had u dat niet kunnen zien. Eerst wat saaie droge oefeningen om vervolgens lekker te gaan schieten en hoe. Zo gefocust, zo de wil om elk spelletje te winnen, lange series neer te zetten, te balen als een bal mis ging. Het was echt een genot om dat op de training te zien.
Dan de wedstrijd
Eerste aanval TOP, goal. Eerste aanval van de C1, goal. Tweede aanval TOP, goal. Tweede aanval C1, geen goal. Derde aanval TOP, goal. Oké, dit gaan ze niet vasthouden. Maar het is wel een duidelijk statement, een gevoel van, hier valt vandaag niks te halen, had ik dan maar een time-out hè. Arianne vroeg nog, hebben we een time-out? Nee… helaas! Dus KNKV, doe daar wat aan 😉
Nee zonder dollen, de C1 stond werkelijk stijf van de spanning, ze wilden zo ontzettend graag. Dat gevoel van de vorige wedstrijd was ze zo goed bevallen, dat moesten ze nog een keer doen. Maar als je dan zo stijf van de spanning staat, TOP C1 zo onwijs goed staat te spelen, dan is het een heel lastig verhaal. Zeker het vak met Ivo, Benji, Joni en Fenna had het lastig. Fenna stond als een beest te rebounden en pakte ook echt alles. Maar zeker de mannen konden er te weinig van profiteren, ze speelden verstoppertje met zichzelf, of als er geschoten werd zat er niet de overtuiging in die ze een dag eerder wél hadden. Het andere vak speelde eigenlijk een prima pot, kregen alleen te weinig aanvallen en de aanvallen die ze kregen, ja, daar werden nou niet de meest handige keuzes gemaakt. Verdedigend hielden ze het overigens prima dicht, mooi om te zien. Ruststand was 8-2. Zegt op zich ook wel genoeg.
Wat zeg je dan in de rust? Arianne vroeg nog: “Ga je boos worden?” Ik was ergens wel een beetje boos, boos op het feit dat ze niet aan het genieten waren van deze wedstrijd. Dat ze hele andere dingen gingen doen dan dat ze normaal deden. Maar misschien ook wel eerder teleurgesteld, want ik wist ook wel dat TOP C1 betere individuen heeft. Alleen kunnen wij als team heel veel en nu waren we eilandjes en daar, jaa daar baalde ik eigenlijk wel van. Arianne sprak de kinderen individueel nog even toe en toen was het tijd voor de 2e helft.
De 2e helft was een stuk beter, gelukkig. De kansen werden iets beter afgemaakt en er kwam wat meer spel in de aanval. Knap dat ze die knop toch nog hebben kunnen omzetten. Verdedigend hadden we nog steeds weinig grip, er werden verkeerde keuzes gemaakt, anderzijds is dat natuurlijk de klasse die TOP C1 heeft. Melle en Margot, die toch wel teleurgesteld waren (en terecht!) speelden beide nog een kwartier en deden dit erg goed. Margot bracht lekker spel in het vak, waar de mannen nu wel van konden profiteren en Melle pakte zijn rebounds en creëerde leuke kansen. Uiteindelijk verloren we de wedstrijd met 20-11. Gelukkig maakte Ellen in de laatste secondes nog de 20-11, waardoor het geen dubbele cijfers zijn geworden 😉 Laten we er dan toch een positieve draai aan geven hè!
Na de wedstrijd was er veel teleurstelling bij de kids en dat is natuurlijk logisch. Als je ergens zo dichtbij bent, wil je het pakken, alleen was het afgelopen zaterdag ongrijpbaar voor ons. We hebben de kids gelijk toegesproken dat ze écht trots op zichzelf mogen zijn. Dat ze een fantastisch zaalseizoen hebben gedraaid, waar veel publiek voor naar Hoenderdaal is gekomen. Een seizoen met heel veel goals, heel veel mooie acties en heel veel lachende gezichten.
Het is mooi om te zien wat voor ontwikkeling de C1 dit zaalseizoen heeft doorgemaakt, kinderen die vorig jaar in de D1, C2 en C1 zaten hebben er toch maar weer een mooi teampje van gemaakt.
Neem nou
Jannick
Altijd voorop in de strijd, altijd voor zijn teamgenoten door het vuur en vaak reboundend als een beest. Zeker toen zijn stippen er ook nog eens in gingen… Een fantastische teamplayer die elke coach graag in zijn team zou willen hebben.
Benji
In het begin dacht ik.. man man man.. wat een nonchalante bro, met z’n straattaal en z’n het ‘komt-wel-goed-mentaliteit’. We moesten aan elkaar wennen, maar hij is zo volwassen geworden in z’n spel, neemt zijn vak bij de hand, zegt wat er gedaan moet worden en prikt elke wedstrijd lekker zijn doelpuntjes mee.
Daan
Heeft echt een neusje voor de goal. Vond soms zelf dat die te weinig mocht schieten en dat is mooi om te zien. Als hij de bal dan ein-de-lijk kreeg was het eigenlijk altijd een doelpunt!
Melle
Eigenlijk net als Jannick, een heerlijke teamplayer, iemand die je er heel graag bij hebt. Van te voren zeiden mensen tegen mij: weet je dit zeker? Ja.. ik wist het zeker. Denk je dat je de bal kwijt bent, heeft Melle hem toch wel. Hij staat altijd op de goede plek. Ook in scorend opzicht heeft Melle van zich laten horen. De wedstrijd tegen Groen Geel maakte hij het verschil!
Ivo
Overgekomen van de ‘vijand’, maar ach ach ach wat is het een heerlijke jongen om erbij te hebben. In de kantine bij Hoenderdaal noemde, ze hem m’n broertje.. Zo gedreven, zo balen als iets niet goed gaat. Zijn teamgenoten scherp houden, het beste van iedereen eisen. Op het moment dat we een schotspelletje deden op de training en hij verloor, Bar: opnieuw deze oefening! Hoezo? Ik MOET winnen.
Fenna
Fenna is de grootste verrassing van het seizoen tot nu toe, in positieve zin. De 1e training dacht ik soms. Oké, hoe ga ik haar dit uitleggen?! Nou, ik hoef haar al niets meer uit te leggen. Elke rebound is voor Fenna, maakt niet uit of het nou aanvallend of verdedigend is. Fenna schakelt menige dame ook uit, met haar uitschuifarmen kan ze een hele hoop. Elke wedstrijd zag je haar groeien, deed ze weer dingen die ons verbaasden. Schitterend om te zien!
Joni
De rots in de branding. De mannen in haar vak, hebben denk ik geen idee hoe belangrijk Joni is voor het vak. Haar passing is messcherp, dat hebben ze in de B1 ook wel gezien. Haar verdedigende kwaliteiten staan ook buiten kijf. Enige rest nog (net als bij haar zus) SCHIETEN.
Margot
De slimste speelster uit het team. Heeft een onwijs goed inzicht en goede passing. Ze heeft een neusje voor alle slimme balletjes, waar ze menig tegenstander ook mee verrast heeft. Nu soms nog wat last van het kracht tekort, maar volgend seizoen zal dat helemaal geen probleem meer zijn.
Anne
De goalgetter van de C1, achter de korf Anne vrij spelen is een zekerheidje. Ze heeft zo’n onwijs goed schot, alleen is ze soms nog te lief. Maar schitterend om te zien hoe ze in zichzelf ging geloven.
Ellen
Ze was altijd op haar best als ze een taak kreeg. Die dame moest uitgeschakeld worden, dan kwam Ellen er tegen en dat deed ze dan ook nog eens heel erg goed. Halverwege de zaal gingen ook alle balletjes lekker vallen en zo af en toe had ze de taak om elke rebound te pakken en ook dat lukte dan!
U heeft nu wel kunnen lezen dat ik een redelijk trotse coach ben en dat als u de C1 dit seizoen nog niet hebt zien spelen…, u gelukkig op het veld daar nog een aantal kansen voor heeft!
Barbara
