Het zaalseizoen begon voor Dalto 3 met een valse start. Tegen SKF 2 begonnen we sterk, maar lieten we het in de tweede helft lopen, wat resulteerde in een gelijkspel (19-19). Ook de tweede wedstrijd uit tegen DSC 3 werd gelijkgespeeld (14-14). Deze wedstrijd was ook gelijk de laatste wedstrijd van Manoek, die door een blessure helaas de rest van het seizoen vanaf de bank moest toekijken. De derde wedstrijd was die tegen Fiks 2. Na een spannende wedstrijd trok Fiks aan het langste eind (22-25). Helaas voor ons viel Mika deze wedstrijd uit, met wat later bleek, een gebroken elleboog. Ondanks het eerste verlies was het een prima wedstrijd van onze kant. Zonder winst zakten we wel naar plek 6, met een flinke puntenachterstand op de nummer 1 Fiks. Wel klommen we al snel weer omhoog, mede door winst tegen KZ 3 (17-24) en ZKV 2 (33-12) en door de andere uitslagen in de poule. En stonden we ineens tweede, wel nog met drie punten achterstand op Fiks. Op 21 januari stond er weer een leuke wedstrijd op het programma tegen DOS’46 3. De hele wedstrijd ging het gelijk op; het bleef dan ook spannend tot het einde. Uiteindelijk wonnen we met 18-20, een hele belangrijke overwinning. De daaropvolgende wedstrijd was tegen Drachten 2 en werd een enorm doelpuntenfestijn. Met een eindstand van 33-25 werd ook deze wedstrijd winnend afgesloten. Na deze wedstrijd hadden we tegen iedereen in de competitie één keer gespeeld, en stonden de returns op het programma.
SKF 2 was de eerste tegenstander in deze returns, en gezien het vorige resultaat wilde iedereen graag winnen. Een 12-6 achterstand vier minuten voor rust deed echter anders vermoeden. Gelukkig is doorzettingsvermogen een goed ontwikkelde kwaliteit in dit team, en vijf minuten na rust stond er dan ook een 13-13 tussenstand op het scorebord. Ondanks dat het de rest van de wedstrijd nog spannend bleef, werd er uiteindelijk knap gewonnen (17-19). De stand op de ranglijst bleef onveranderd: tweede op drie punten achter Fiks. De thuiswedstrijd tegen DSC 3 was de volgende op het programma. DSC 3 speelt, met name over de heren, een fysiek spel. Dit resulteerde helaas in het geblesseerd raken van Rhodé. Ondanks dit en wat andere kleine opstootjes tijdens de wedstrijd werd er wel gewonnen (24-19). Helaas voor ons moest ook Elmer na deze wedstrijd de rest van het seizoen geblesseerd toekijken.
De wedstrijd tegen de nummer 1 van de competitie stond hierna op het programma, Fiks 2. Winst betekende nog kans op het kampioenschap. Door enkele coronabesmettingen en de langdurige blessures was het echter een puzzel om een compleet team aan de start te krijgen. De wedstrijd begon dan ook met drie invallers in de basis, Dico, Mark en Floor, en Michelle en Kas op de bank. De wedstrijd zelf begon matig, na tien minuten stond Fiks pas met 2-1 voor. De ruststand was iets schappelijker, 10-7, mede door doelpunten van Dico (die het schieten nog niet verleerd was) konden we bijblijven. Na rust werd het spannend en begonnen wij eindelijk meer te scoren, wat resulteerde in een gelijk opgaande stand. Met nog vijf minuten te gaan stond het 16-16, en door erg sterk verdedigen kreeg onze aanval de kans om nog twee keer te scoren (16-18). Deze winst betekende nog maar één punt achterstand op Fiks, en met nog maar vier wedstrijden te gaan lag alles weer open. Wel moest Fiks punten gaan verspelen als wij nog bovenaan wilden eindigen. Een leuke bijkomstige prestatie van deze overwinning was dat Dalto 3 nu van alle tegenstanders in de competitie minstens één keer had gewonnen.
De volgende wedstrijd tegen KZ 3 werd uiteindelijk relatief eenvoudig gewonnen (23-16). Maar het belangrijkste nieuws kwam pas na de wedstrijd toen we hoorden dat Fiks 2 verloren had van DOS’46. Dit betekende dat wij nu voor het eerst eerste stonden, met één punt voorsprong op Fiks. Alle volgende wedstrijden zouden daarom gewonnen moeten worden.
ZKV 2 uit stond hierna op het programma. Ondanks dat de thuiswedstrijd eenvoudig gewonnen werd waarschuwde Mathieu ons dat ZKV uit en ZKV thuis twee totaal andere ploegen waren. Waar ze uit vaak dik verloren, maakten ze er thuis vaak spannende wedstrijden van, ook tegen de lastiger tegenstanders. In de kleine zaal met de houten vloer bleek deze waarschuwing terecht en keken we al snel tegen een 11-3 achterstand aan. Maar Dalto 3 zou Dalto 3 niet zijn als deze achterstand langzaam weer omgedraaid werd en er uiteindelijk gewonnen werd (22-25). Met nog twee wedstrijden te gaan lag alles nog steeds open. Zeker omdat de volgende wedstrijd op het programma, tegen het enige andere team was dat ook een keer van Fiks had weten te winnen, DOS’46. Het was een enorm spannende wedstrijd, met voor het eerst dit seizoen een goed gevulde zaal. En niet onterecht, zowel Dalto als DOS’46 lieten zien dat zij leuke korfballende ploegen zijn. Helaas was het resultaat niet zoals gehoopt en werd er uiteindelijk met 20-21 verloren. Al snel heerste het gevoel dat we hiermee het kampioenschap verloren hadden, totdat bleek dat Fiks ook verloren had. Alles zou dus aankomen op de laatste wedstrijd.
De laatste wedstrijd, uit, in Drachten… Na, na twee uur rijden, te zijn aangekomen in Drachten bleek dat een aantal van onze trouwe supporters dezelfde reis gemaakt had, en we dus zelfs in het noorden op wat support konden rekenen. Voor de wedstrijd werd al duidelijk dat Fiks gewonnen had, de opdracht was daarom duidelijk, winnen. Helaas duurde het langer dan gepland voor de wedstrijd kon starten wegens een kapotte schotklok. Ergens uit een hal in de buurt werd uiteindelijk een nieuwe gehaald, en zo kon de wedstrijd 45 minuten later eindelijk beginnen. Waar Drachten in de eerste helft nog bij kon blijven, was het halverwege de tweede helft al wel duidelijk, wij gingen winnen, wij worden kampioen. En toen bij het laatste fluitsignaal een 15-23 eindstand op het scorebord stond was dit dan ook zeker. Dalto 3 is kampioen van de reserve hoofdklasse!
We willen dit verslag ook nog even gebruiken om Floor en Mark te bedanken. Zij hebben ons het hele seizoen door geholpen, niet alleen tijdens wedstrijden maar ook tijdens trainingen als we weer eens een tekort aan mensen hadden. Daarnaast ook dank naar alle andere invallers en mensen die reserve hebben gezeten door het seizoen heen. Zonder jullie was dit niet gelukt. Ook willen wij onze trouwe supporters bedanken die er elke wedstrijd weer waren in de soms verder lege zalen. En niet te vergeten natuurlijk onze trainers, Mathieu en Milo, die er elke week weer voor gezorgd hebben dat we met een compleet team aan de start van de wedstrijd stonden. Als laatste willen wij nog zeggen dat we erg trots zijn op dit team, de ontwikkeling die wij samen en als individuen doorgemaakt hebben en het resultaat dat wij uiteindelijk behaald hebben is echt bewonderingswaardig. Wij zijn als team kampioen geworden van de reserve hoofdklasse, iets wat, zeker voor een 3e team, niet vaak voorkomt. Doordat ons eerste er niet in geslaagd is te promoveren naar de Korfbal League kunnen wij met het 3e helaas niet promoveren. Wij willen hierbij Fiks 2 dan ook feliciteren met hun promotie naar de reserve korfbal league 2.
Voor ons was het een bijzonder mooi zaalseizoen, goud met een zilveren randje.
Verslag: Linde
Foto: Carel