Deze uitsprak deed Theo Reitsma in 1988 toen het Nederlands Elftal Europees Kampioen werd. En aan deze uitspraak moest ik denken tijdens DE finale in Den Bosch.
Wat een ervaring dit zaalseizoen. De competitie die met hele goede wedstrijden werd afgewisseld met wat mindere, maar 3 wedstrijden voor het einde kon het nog alle kanten op. Na de gewonnen laatste competitiewedstrijd tegen Nieuwerkerk, mocht de D1 de kruisfinales gaan spelen. Het werd een uitwedstrijd tegen Weststellingwerf D1 uit Wolvega. Een wedstrijd in het hoge Noorden tegen een stugge ploeg. Maar die ploeg was na 10 minuten wel op de knieën. Wat een druk werd er gegeven, wat een beleving. Wat knap om het massaal toegestroomde publiek stil te krijgen. Het vele publiek dat de moeite had genomen om vanuit Driebergen de wedstrijd live te zien was al luid aanwezig maar werd steeds luider. Na het laatste fluitsignaal werd de vloer van Dalto D1. Wat een ontlading…
Op naar de volgende week, gelukkig nog een weekje binnen in de sporthal met dit voorjaarsweer 😉.
In Ridderkerk wachtte SKF uit Veenendaal. Eerder dit seizoen hadden de beide teams een oefenwedstrijd gespeeld tegen elkaar, waarbij SKF aan het langste eind trok. Maar deze zaterdag zou alles anders worden. Met dezelfde beleving als vorige week, plezier en samenwerking werd SKF er onder gehouden. Wat een ontlading, Dalto D1 naar de finale in Den Bosch.
Nog een weekje in de sporthal en met het weer van de afgelopen week was dat geen straf😊. De voorbereiding op de finale wedstrijd begon. De tegenstander een bekende, namelijk, Nieuwerkerk. In de competitie een keer verloren en een keer gewonnen. Eerst moesten er moeilijke keuzes gemaakt worden door de staf. Welke spelers zouden in de basis starten. Dat is en blijft altijd een lastige keuze, omdat je weet dat je kinderen moet teleurstellen die niet beginnen. Nooit leuk, omdat iedereen wil spelen. Maar hoe knap is het dat je plaats neemt op de bank en als je geroepen wordt door de coaches om in te vallen dat je er dan klaar voor bent. Super!
Er werd goed getraind, tactiek werd besproken en de puntjes werden op de spreekwoordelijke i gezet.
Zaterdag 6 april DE grote finale dag! Schitterend weer om eigenlijk een buitenwedstrijd te hebben, maar Dalto D1 mocht nog één wedstrijd in de zaal spelen. En wat voor wedstrijd. Wederom een eigen spelersbus die de spelers naar Den Bosch brengt, super! Mooi op tijd binnen in de Maaspoort om te wennen aan de grote van de hal, alles eens rustig en goed te bekijken. Veel publiek op de tribunes, mooi om te zien! Wat een sfeer! Wat een wedstrijd. Wat een super start die helaas niet kon worden doorgetrokken.
Het werd een gelijk opgaande wedstrijd die uiteindelijk werd gewonnen door de meest gelukkige ploeg, waarbij het zeker niet meehielp dat Nieuwerkerk op een gegeven moment gebruik maakte van C spelers… Het was balen en dat mag ook, moet misschien ook wel.
Tranen van verdriet, van de spanning die eruit kwam, MAAR ik zag ook tranen van trots. Trotse (groot-) ouders, trotse vrienden, trotse leden van DALTO, trotse trainers, trotse teambegeleider, trotse sponsoren. Een zilveren plak, later op de middag in onze eigen kantine hoorde ik een ouder zeggen dat dit alleen maar hongeriger maakt. Wie weet krijgt hij gelijk.
Bij terugkomst op het sportpark de Woerd, een helden ontvangst! Wedstrijden werden stil gelegd om te applaudisseren voor de helden van de D1. Later die middag werden de spelers en begeleiding gehuldigd. De selectie vormde een erehaag, de spelers en begeleiding werden naar voren geroepen, er was vuurwerk. Kippenvel! De spelers kregen nog een cadeautje van de trotse sponsor er waren bloemen, patat (of is het friet) en ijs. Top geregeld! Uit betrouwbare bron kreeg ik te horen dat het tot in de late uurtjes heeft geduurd in de kantine.
Adriaan, Rosanne en Jesper, bedankt voor de vele uren die jullie in de spelers hebben gestoken. Van een groep individuen hebben jullie een goed samenwerkend topteam gemaakt. De beste D1 ploeg van Nederland, in mijn iets wat geel/zwart gekleurde ogen. Wat een ontwikkeling maken de spelers door. Dank jullie wel daarvoor.
Ellen, wat een teambegeleider ben jij. Alles top geregeld, misschien iets wat moeite om zaken uit handen te geven, maar alles wat geregeld diende te worden was geregeld. En zoals een bekend Dalto columnist schreef, het evaluatiemoment moet nog komen, maar officieus kan er gezegd worden dat het er goed uitziet. Echt super knap. Dank je wel voor alle tijd die je erin hebt gestoken.
Sponsoren bedankt voor alle financiële hulp, om het mogelijk te maken de spelers samen reizend op de bestemming te krijgen. Top! Zonder een sponsor te kort te willen doen wil ik de hoofdsponsor van Dalto D1 toch wel afzonderlijk noemen. Joost, dank je wel voor je hulp om deze ervaring mogelijk te maken!
Versierploeg die Wolvega, Ridderkerk en de Maaspoort geel/zwart liet kleuren, dank jullie wel voor jullie werk. Het was genieten op de geel/zwarte tribune.
Hans, bedankt voor de schitterende foto’s die je wekelijks hebt gemaakt. Wat een werk moet dat zijn. Maar altijd met een top resultaat.
D-side bedankt voor de geweldige sfeer.
Maar het seizoen is nog niet ten einde. Nog een paar wedstrijden knallen! Wat zou het mooi zijn, dat het resulteert in een finale plek op eigen veld, die winnend wordt afgesloten. Dromen mag toch….
En dan klopt de uitspraak dat het resultaat van de zaalfinale hongerig maakt. Wat een vooruitziende blik!
Een goed stel hoor!
Een trotse ouder!
