Afgelopen vrijdag was de grote dag eindelijk daar: het begin van het daltokamp. In de aanloop naar het kamp konden de kinderen door middel van verschillende hints het thema ontdekken. Velen waren hierin geslaagd en dat was goed te zien aan de sportieve vorm die zij meebrachten. Het thema van het kamp was namelijk:Â Daltolympics. Een gouwe ouwe uit de coronatijd, maar ditmaal in het kampjasje.
Bij het verzamelen op vrijdagmiddag werd de deelnemers aan deze spelen dan ook snel duidelijk dat het menens was. In een geweldige ambiance maakte Ivo in zijn speech duidelijk dat de kinderen deelnemers zouden worden van de Daltolympics. Zoals bij de reguliere spelen, staan ook bij de Dalto-variant sportiviteit en eerlijkheid hoog in het vaandel. Vandaar ook dat de kinderen voor vertrek naar de kamplocatie aan een strenge dopingcontrole werden onderworpen. Gelukkig voor hen waren de controleurs wel gevoelig voor omkoping, mits er wat lekkers voor de leiding was meegebracht. Stomtoevallig.
Na de formaliteiten konden de deelnemers in de auto stappen (rij-ouders bedankt!) richting de kamplocatie. Bij aankomst was er slechts kort de tijd om te landen, want de eerste activiteit stond op de planning. Met het kamplied (Noodgeval van Goldband werd Daltokamp) vers in het hoofd moesten de groepjes elk een eigen vlag schilderen, onder welke zij de rest van het kamp zouden uitkomen. Dit leidde tot een creatieve uitbarsting van jewelste. De nieuw geschilderde pareltjes zouden de rest van het kamp de locatie versieren, maar ze waren goed voor meer dan dat. Het schilderen was namelijk ook het eerste onderdeel van de spelen. Tijdens de verschillende spellen konden de teams medailles verdienen. Deze medailles werden op de medaillespiegel geplakt om zo een klassement te vormen.
De hoogste posities werden echter niet zonder slag of stoot vergeven. Kort na het schilderen begon het grote bewegen. Voor de D-jeugd stond in het kader van energiebehoud een stevige pot Olympisch stratego gepland. De hoogste rang was de 100 meter sprinter die alleen kon worden afgetikt door de worstelaar en zo waren er nog verschillende sporters in het spel. Nogmaals dank vanuit de kampleiding aan de ouders die ons deze avond wilden helpen met begeleiden.
Ondertussen werden de oudere kids diep de bossen ingestuurd voor de dropping. Dit jaar werden de deelnemers uitgedaagd om naar diverse punten te navigeren en aldaar verschillende challenges uit te voeren. Lukte dat, dan volgde een beloning die in de sportwereld niet bijzonder legaal is. Daarom was het nodig deze langs de leiding te smokkelen. Ook hiervoor konden hulpmiddelen worden verdiend. De verschillende groepjes kenden wisselend succes bij het afleggen van deze proef. Waar het ene groepje dwars door alle punten terug naar de kamplocatie struinde, had het andere groepje een urenlange wandeling nodig om, gestuit door diverse versperringen, überhaupt terug op de locatie te komen. Een ding was in elk geval zeker: de atleten waren diep gegaan.
Die inspanning zouden zij echter vroeger dan gehoopt moeten bekopen. Luttele uren na aankomst ging de wekker namelijk alweer. Zoals in de openingsspeech aangekondigd zou er dit jaar maar één keer ochtendsport zijn. Maar wel dubbel zo zwaar. Gelukkig waren de D-kinderen op tijd naar bed gegaan, dus zij zouden wel uitgerust aan de start staan, toch? Helaas, weinig kinderen hadden de slaap weten te vatten. Zo werd de workout voor nagenoeg iedereen een vroege reality check. Tsja, het blijft een sportkamp.
Na het ontbijt ging het sporten onverminderd door. De ochtend werd afgetrapt met de eerste ronde van de schotcompetitie. Direct daarna volgde de sportcarroussel. In door de kinderen zelf samengestelde groepen werden verschillende sporten geprobeerd. Van spikebal tot voetbal en van kubb tot volleybal. Alsof er tot dan toe nog niet bewogen was, raasden de kinderen over het veld. De beste acties werden beloond met medailles en dat was voor de leiding allerminst een eenvoudige keuze.
Eenvoudiger was het om de prijzen bij de meerkamp te verdelen. Deze begon na de lunch en kende een overzichtelijke puntentelling. Bij vijf verschillende onderdelen konden de groepen punten halen. De groep met de meeste punten ging met de medailles aan de haal. Een spraakmakend onderdeel was de (inmiddels traditionele) eetproef. Hét onderdeel waarbij een noedel voor een wurm kan doorgaan. Ook bij het boogschieten, de korfbalchallenges en het emmerpong werden grootse prestaties neergezet. De meest memorabele momenten vonden echter plaats op de buikschuifbaan. Onder het gelukkige genot van de middagzon schoven de deelnemers om de langste afstand. Een enkeling lukte het om de hele lengte van de baan te schuiven.
Aan het einde van de middag was er wat meer vrije tijd voor de deelnemers om te herstellen van de geleverde inspanningen. Niet dat iedereen dat nodig had. Er werd ook nu nog lekker geschoten en rondom de tafel was immer populair. Tussendoor werd nog een ronde van de schotcompetitie gespeeld. Hierna mochten de kids aanschuiven voor een heerlijk broodje hamburger met frietjes, speciaal bereid door de keukenploeg.
Met een volle maag namen de kinderen buiten in een kring plaats. De jolige muziek verraadde voor hen die vorig jaar aanwezig waren al wat er ging gebeuren: het was tijd voor de clownsact. De daltoclowns, Ivo, Twan & Justin hebben geen schmink nodig om zich clownesk te gedragen. Met de fluit in de mond werden heel wat kinderen te grazen genomen. Helaas bleek het succesvol aangooien van een waterballon wat veel gevraagd, daar kwam Stijn goed mee weg.
Met een grote glimlach op het gezicht konden de kinderen niet veel later plaatsnemen voor het grote scherm. Het was tijd voor de kwartfinale op het EK voetbal van Nederland tegen Turkije. Speciaal hiervoor had iedereen zich in het oranje gehuld en de kamer oogde dan ook als een oranje zee. De glimlach zou, na een op zijn zachtst gezegd, niet zo daverende eerste helft, bijna verdwijnen. Gelukkig werd een horrorscenario afgewend door de heren van Koeman.
Dat bood voor de kinderen echter weinig troost. Vrijwel direct na het eindsignaal verscheen op het scherm de horrorfilm. Dit jaar een iets minder enge film, maar toch bouwde de spanning flink op richting de befaamde spooktocht. De kinderen die het aandurfden werden in groepjes begeleid naar het startpunt van de tocht waar ze moesten luisteren naar een verhaal van een vrouw die verschillende enge wezens tegen was gekomen in het bos. De vraag aan de kinderen om de verschrikkelijke monsters terug in de onderwereld op te sluiten. Na een lange, angstaanjagende en moeilijk te belopen tocht, hebben gelukkig alle groepjes het overleefd.
Wij willen nogmaals alle spoken bedanken die hebben geholpen deze tocht zo eng mogelijk te maken.
Na de spooktocht was het direct tijd om naar bed te gaan. In tegenstelling tot de voorgaande nacht, viel de stilte snel over het kamphuis. Hoe zou dat nou komen? Er mocht de volgende ochtend zelfs iets langer worden uitgeslapen en er volgde ook geen echte workout voor het ontbijt. Wat een verwennerij! Althans, voor de meesten. Niet iedereen had zich tijdens het kamp voorbeeldig gedragen en dat was de leiding niet vergeten. Het was daarom voor een klein groepje tijd voor een frisse douche. Lekker begin van de dag eigenlijk.
De spelen waren evenwel nog niet afgelopen. Voordat het eindspel kon beginnen, moest de finale van de schotcompetitie nog worden gespeeld. Na alle knock-outrondes te hebben overleefd, waren de duo’s van Ruben & Jonathan en Tygo & Stijn nog over. Na een bloedstollende finale ging dat laatste duo er met de winst en de beroemde wisselbeker vandoor. Gefeliciteerd mannen!
Het kamp liep inmiddels richting haar einde, maar het klassement was nog niet opgemaakt. Dit zou gebeuren tijdens het eindspel: de crazy 88. In dit spel kregen alle teams een lijst met opdrachten waarmee punten konden worden verdiend. Met de voorheen behaalde medailles konden verdubbelaars en extra waardevolle opdrachten worden gekocht. De groepjes werkten keihard om zoveel mogelijk punten te halen. Er werd gedanst, gesprint, geturnd en ‘gezwommen’. Ook kreeg een lid van de leiding plots wel heel veel liefdesliederen te horen, al zal dat vast niets met het spel te maken hebben gehad.
Nadat de punten waren opgeteld kwam groepje 2 als winnaar uit de bus. Wat een prestatie! Hiermee waren de daltolympics officieel geëindigd. Dit betekende alleen niet dat de handjes in de mouwen konden blijven. Na de lunch moest er namelijk flink worden schoongemaakt. Met hard werk leek het huis weer tiptop in orde te zijn en konden de kinderen nog even een ijsje eten voordat zij weer werden opgehaald.
Wij kijken terug op een enorm leuk en bovenal sportief weekend en zijn erg blij dat we er met zijn allen een mooie tijd van hebben gemaakt.
Tot volgend jaar!
De kampleiding (Tycho, Jasmijn, Twan, Justin, Naomi, Anne, Quinty, Casper, Rosanne, Floor, Ivo, Kris, Carel en Thijs)
Bekijk hier de video’s van het kamp
