Vrijdagmiddag was het eindelijk zover: het Daltokamp ging van start. Nadat alle deelnemers zich bij de kantine hadden verzameld, bleek al snel dat ze niet zomaar op kamp gingen. Stamhoofd Ivo kondigde met veel bombarie aan dat dit een trainingskamp voor Vikingen was.
In groepen kregen de kinderen de huiveringwekkende geschiedenis van de stam te horen. Lang geleden had een wolf het vee van de stam aangevallen. Hierop ontstond een strijd tegen het beest, maar helaas kwam de stam niet als winnaar uit de bus. Zij moest dus op de vlucht slaan met iedereen die de slag had overleefd. Na jaren in ballingschap te hebben geleefd, kreeg de leider een teken dat de tijd rijp was voor een terugkeer. Hiervoor hadden ze wel hulp nodig van krachtige strijders. Strijders die de stam zou kunnen vinden in het dorp van de drie heuvelen.
Het stamhoofd hoopte dat de kinderen van Dalto geschikt zouden zijn om op te leiden tot krachtige strijders. Dit zou getest worden op het trainingskamp. Het zou leuk worden, maar ook heel zwaar, zo beloofde hij. Gelukkig voor de stam durfden alle rekruten de uitdaging aan.
Koud op de hoogte van de missie, begon de training al. Tijdens de reis naar het kamp werden de rekruten uitgedaagd goed op hun hoede te zijn en de omgeving scherp in de gaten te houden. Deze eerste opdracht werd met wisselend succes afgelegd, waardoor de stamhoofden meteen konden inschatten wat voor vlees ze in de kuip hadden.
Bij aankomst op het kamp te Doornspijk werden de teugels dan ook meteen aangetrokken. De kamers werden verdeeld, de regels uitgelegd en de moraal verhoogd. Dit laatste middels een lied uit de oude doos. De stam zong dit lied lang geleden al tijdens hun piraat-achtige plundertochten: “we roeien links, we roeien rechts. De ene op het droge en de ander die heeft pech”. Nu werden de rekruten geacht zich in scheepsformatie op te stellen bij het starten van dit lied. Meezingen werd met klem aangeraden, omdat de golven anders gevaarlijk hoog konden worden.
Een beetje Viking moet zich natuurlijk kunnen verdedigen en daarom begon het kamp met het verven van een eigen schild. Elk groepje gebruikte haar kleuren om een schildje te maken dat hun groep uniek maakte.
Na kort de gelegenheid gehad te hebben zich in de barakken te installeren, was het voor de rekruten tijd voor de eerste echte test: de dropping. Navigatie is een vaardigheid die voor elke Viking van levensbelang is en daarom werden de kinderen in groepjes in het bos afgezet met een vrij simpele boodschap: zie maar hoe je terugkomt.
Onderweg konden bonuspunten worden verdiend met opdrachten, maar daarbij was het wel oppassen voor de bewakers. Als deze bullebakken een groep te pakken kregen, werd deze zonder pardon teruggezet. Geen prettige aangelegenheid als je al uren aan het strijden bent.
Na een ware uitputtingsslag wisten alle groepjes de kamplocatie gelukkig terug te vinden, de een sneller dan de ander. Hier wachtte een warme versnapering op de kinderen. De meeste rekruten gingen daarop snel op één oor, maar een enkeling besloot de uitdaging nog wat groter voor zichzelf te maken.
Dat moet de volgende ochtend haast wel zwaar gevallen zijn, want om half acht stonden de meest luidruchtige stamhoofden al schreeuwend in de slaapkamers. De bootcampsessie stond op het punt van beginnen. Met de ogen amper geopend marcheerden de rekruten richting de zandvlakte. Met zelf meegesjouwde boomstronken en takken werden hier legio oefeningen uitgevoerd, terwijl de eerste regendruppeltjes van het weekend op de rekruten neerdaalden.
Uitgeput en wel schoven de kinderen aan voor het ontbijt. Na dit herstelmomentje was het tijd voor de eerste ronde van de schotcompetitie. Vijf minuten lang speelden twee duo’s tegen elkaar, wie het meest scoorde was de winnaar. In verschillende rondes werd toegewerkt naar de finale op zondag, waarin de felbegeerde cup op het spel stond.
Voordat het zover was stonden nog genoeg andere trainingsactiviteiten op het programma, om te beginnen de spelcarrousel (spreek het uit zoals je wilt). In verschillende spellen werden echte Vikingskills getraind. Boogschieten, door de wildernis bewegen, oorlog op zee en vieze dingen eten. Niet elke rekruut bleek uit hetzelfde hout te zijn gesneden, maar de groepen legden alle proeven wel met succes af. Daarbij kwam niet alle kleding ongeschonden uit de strijd, dus na de lunch was het tijd voor een opfrismomentje.
Ondertussen werd de spanning in de lucht steeds sterker voelbaar… de spooktocht kwam steeds dichterbij. Het was echter nog niet zover en dus was het eerst tijd voor iets waar Vikingen ook verrassend goed in zijn: lachen! Onder begeleiding van de grappigste stamhoofden werden de kinderen zich bewust van vaardigheden waarvan ze niet wisten dat ze die hadden. Je zou er maar ineens achter komen dat je ongelofelijk goed op iemands achterhoofd kunt slaan met een lepel in je mond. Ook was er ruimte voor wat muzikale intermezzo’s waarbij de heupjes lekker los gingen.
Inmiddels begon de avond alweer te vallen en dus was het tijd voor het diner. Dit betekende een mijlpaal voor het kamp, want voor het eerst in jaren aten we geen pannenkoeken. De keukenploeg had de halve middag hamburgers gebakken en broodjes gesneden en deze werden heerlijk opgesmuld.
Met de maagjes weer gevuld trok de club de bossen in voor een smokkelspel. Vikingen zijn uiteindelijk ook afhankelijk van een scala aan minder legale activiteiten en ook daarvoor moesten de rekruten trainen. De smokkelaars moesten in het bos aan munten zien te komen en die vervolgens ongezien bij de eigen burcht afleveren. Daarbij moesten ze wel aan de Vikings zien te ontsnappen die hun munten door middel van een tik konden stelen.
Na een heftige strijd waarbij menig eindsprint strandde in het zicht van de burcht, diende de spooktocht zich uiteindelijk echt aan. Om de spanning nog wat verder op te bouwen deden de jonge kinderen een potje weerwolven. Voor de oudere kids stond een horrorfilm klaar, .
Toen de zon achter de bomen was verdwenen, konden de eerste groepjes het bos in. Na een korte wandeling kwamen zij daar een Viking tegen die hen sterk afraadde het bos te betreden. Mochten ze dit toch doen, dan moesten ze het touw dat hij er gespannen had nooit loslaten, anders zou de wolf ze weten te vinden. Onze rekruten kenden uiteraard geen vrees en dus liepen ze dapper het bos in. Dit zou ze duur komen te staan, omdat overal monsters verstopt waren. De ijselijke kreten waren tot diep in de Doornspijkse bossen te horen en bij sommige rekruten vloeide een traantje. Gelukkig wisten alle kinderen de avond te overleven en verscheen op de meeste vermoeide gezichtjes nog wel een lach.
Ook nu weer konden de kinderen zich opladen met een broodje knakworst alvorens de oogjes toe te doen. Een paar dappere strijders was nog voornemens de slaap te bedwingen, maar dit bleek helaas te veel gevraagd.
Op de laatste ochtend mocht er iets langer worden doorgeslapen, ook tot groot genoegen van de kampleiding. De bootcamp werd de kinderen bespaard, dus na het ontbijt begonnen meteen de finalerondes van de schotcompetitie. Uiteindelijk belanden Stan en Stijn in de finale tegen Noore en Floor. Het damesduo trok aan het langste eind en de meiden mogen hun namen bijschrijven op de beker.
Na dit enerverende moment trok de horde nog een laatste keer naar de zandverstuiving voor het eindspel. In deze variant op de Kolonisten van Catan moesten de groepjes zoveel mogelijk zee bevaren en eilanden veroveren. Hierbij konden zij gebruik maken van eerder tijdens het kamp gewonnen elementen. Eenvoudig was het allerminst, maar al snel kregen de groepjes de smaak te pakken en stond het speelveld vol boten en schilden. Uiteindelijk bleek groepje 10 de meest succesvolle.
Dit succes werd gevierd met een ijsje en een flinke portie opruimwerk voor alle kinderen. Precies op tijd voor de aankomst van de ophaalouders was de locatie weer spic en span. De stam had haar versterking eindelijk gevonden en dus konden de kinderen uitgeput maar voldaan weer in de auto terug naar Driebergen.
Wij hopen dat iedereen een leuk weekend heeft gehad, wij in ieder geval wel!
Tot volgend jaar!
De kampleiding (Tycho, Rosanne, Quinty, Justin, Carel, Anne, Floor, Jasmijn, Twan, Ivo, Casper, Naomi, Rico en Thijs)
