Hij is ruw, rauw, ongeslepen. Misschien wel een diamant in wording. In het veld verslindt hij tot nu toe al zijn prooien. Vreet ze op met huid en haar en spuugt ze achteloos weer uit. Heeft knarsende kaken, slagtanden, draagt gekleurde sokken tot aan zijn knieën en heeft een haarband om zijn hoofd. Nog net geen oranje ogen, of een tong zwart als drop en paarse stekels tot aan zijn kop. Moedertje oooh! Gelukkig hij is niet de Gruffalo.
Voorlopig noemen we hem maar “Beastian”. Maar wie is deze nieuwe jonge god?. We kennen hem eigenlijk nog niet zo goed. Hij verzamelt doelpunten als Hoenderdaal golfballen heeft. Houdt van geelblauw, groenwit, dan weer blauwwit en uiteindelijk staat geelzwart hem het best. Wispelturig? Hij is in ieder geval niet kleurenblind, gok ik zo. Maar is hij wel te vertrouwen? Heeft bravoure, heeft praatjes. Weet het publiek te bespelen. Is zelfs een trendsetter want iedereen wil tegenwoordig dus hoge sokken. Zelfs mijn zonen lopen er al nu mee. Wil nooit meer weg bij Dalto. Dat begrijpen we uiteraard en zolang je blijft scoren mag dat wel denk ik ;-). Of koop het schaduwbestuur om, dat wil ook nog weleens helpen.
Maar ja, wat je aan de buitenkant ziet hoeft natuurlijk niet de werkelijkheid te zijn. Want misschien is hij gewoon net zo als een lekker bitterballetje, hard van buiten en zacht van binnen. (Mits goed gefrituurd)
Misschien bakt hij thuis wel het liefst zandkoekjes en versiert ze daarna met roze glazuur, hartjes en gekleurde spikkeltjes. Of spendeert vele uurtjes dobberend in bad, waar hij graag heel lief met zijn bad-eendjes speelt. Om daarna lekker te knuffelen op de bank met zijn pluchen speelgoedkonijn en teddybeer. Misschien slaapt hij het liefst onder een zacht wollen en roze dekentje in zijn ‘Hello Kitty’ pyjama en ‘Unicorn’ sloffen. En wordt altijd wakker gemaakt met zijn favoriete nummers van K3; Oya lélé en natuurlijk Kusjesdag. Waarna hij lekker smikkelt van een bakje ‘Fruit Loops’ met Fristi als ontbijt.
En op trainingen en wedstrijddagen, kauwt hij op diepgevroren doperwtjes, eet hij rauwe kippenlevertjes en heeft een knoflooksmoothie als lunch. En daarna scheurt hij met zijn bolide naar Driebergen en knalt er keihard ”Thunderstruck” van ACDC uit de speakers.
Tja, we weten het niet.. en wat maakt het uit. Hij is in ieder geval kleurrijk en daar hou ik persoonlijk wel van. Hij brengt ons net dat beetje pit wat we nodig hadden, een smaakversterker, de Maggie van korfbal. De sterren zijn ons gunstig gezind, we staan bovenaan en wellicht schiet hij ons naar magische hoogte. Maar ja, succes is net zo fragiel als een kerstbal, als die valt is er niks meer van over.
Kus, AvdP
