Ik ben nog steeds aan het bijkomen van de zomervakantie en ben er eigenlijk wel weer aan toe. Ik hou van die jongens hoor, maar toen de eerste dag school weer begon, betrapte ik mijzelf toch op een heerlijk ‘zen’ gevoel en een glimlach op mijn gezicht die de hele dag bleef zitten. Ik googelde de rest van de dag op ‘6-weeks zomerkamp’, ‘ponykamp’, ‘korfbalkamp’ en kwam uiteindelijk terecht op ‘opvoedkamp’. In 2024 gaan we dit anders doen.
Mijn stressvrije dag was snel voorbij, want ondertussen werd ik weer toegevoegd aan een nieuw seizoen groepsapps. De nieuwsbrieven vlogen om mijn oren, de schoolagenda werd in de Parro-app in een razend tempo gevuld. Studiedagen, schoolkamp, toets-weken, vrije dagen om de lesvrije dagen voor te bereiden, schoolvakanties, verplichte vrije dagen en bijzondere vrije dagen die je niet ziet aankomen. De BSO had de hele zomervakantie gewerkt aan een nieuwe app, waarvoor je een nieuw wachtwoord moest aanmaken, eentje die je niet de afgelopen 3 jaar hebt gebruikt, met 7 verschillende leestekens, minimaal 3 hoofdletters, 3 kleine letters, spatie, uitroepteken en een getal onder de 100 met drie verschillende cijfers. Als je dan bent ingelogd, krijg je een verificatiecode op het bij hen bekende mobiele nummer en kun je opnieuw een definitief wachtwoord aanmaken. Ik ben nog steeds bezig met inloggen.
Het duurde niet lang voordat ik in de welbekende groepsapps ‘Dalto-ouders’ was beland en wederom de agenda kon gaan pakken voor de oefenwedstrijden en competitie. Uiteraard speelt het ene kind thuis als het andere kind uit speelt en waren de trainingstijden ‘synchroon’ op elkaar afgestemd. De ene om 17.00 en de andere om 18.00, wat heel praktisch is met het avondeten 😉 Enkele dagen later werden mijn, ‘oh zo populaire’ kinderen toegevoegd aan alle vergeten en nog in te halen kinderfeestjes, die we uiteraard zelf ook nog moesten plannen. In de avond beschuldigde ik mijn lieve vrouw dat zij toch drie kinderen wilde, dit gevecht heb ik uiteraard niet gewonnen en binnenkort gaat zij een lang weekend naar Ibiza.
Is het leven dan al kommer en kwel? Nee, ik ben ook wel weer toe aan een nieuw seizoen met mooie wedstrijden, nieuwe teams met nieuw talent en hopelijk veel sportieve hoogtepunten. Afgelopen zaterdag startte ook de competitie voor ‘onze’ selectie en het was ziedend heet langs de lijnen. Maar ondanks de tropische temperaturen was het een feestje om naar te kijken. Veel goals en dynamisch en attractief korfbal, een jonge groep een nieuwe generatie waar het plezier van afstraalde. Uiteraard met ons Mega-Mindy talent Fenna, ook wel ‘Triple B’ genoemd, Beauty, Brains en Benen. Of wat dacht je van ‘Kris Kros Jordan’, hangend in de lucht lijkt hij soms te zweven. Heeft het in zich om de G.O.A.T te worden, zal hij dit seizoen doorbreken? Maar vooral ook genoten van Gideon, die speelde als een ‘Gort in Frankrijk’, onbezonnen, zelfverzekerd, maar vooral genietend met een grote glimlach van oor tot oor. We gaan lachend het seizoen in en ik schrijf vast met potlood de zaalfinale KL2 weer in de agenda. Ik heb er weer zin in en dit was trouwens ook de afspraak met Jesper Oele, dit seizoen kampioen en jaar daarop Ahoy.
Enig minpuntje? Schaduw was nergens te bekennen en zelfs het ‘schaduwbestuur’ was in grote getalen afwezig of op vakantie. Dat krijg je als je die leeftijd bereikt en kan gaan staan wanneer je wil en niet meer afhankelijk bent van schoolgaande kinderen. Ik reken snel uit dat dit voor mij over 14 jaar het geval is en maak vast een groepsapp aan met mijn vrouw. “Leven als God in Frankrijk”
Kus, AvdP
Vorige column AvdP:
24 mei 2023 – Zij gelooft in mij
