Ik ben sinds vorige week weer officieel inwoner van Driebergen-Rijsenburg geworden. Was het heimwee? Was het vanwege werk? Was het ons droomhuis? Of was het wellicht toch de dreigementen en geruchten over torenhoge importtarieven van 150% op de contributie voor ieder lid die buiten de grenzen van ons mooie dorp woont. Mijn hele familie is praktisch bijna allemaal lid en dit zou weleens flink in de papieren kunnen gaan lopen, had ik zo uitgerekend op bevrijdingsdag. De club zou keihard gaan optreden tegen al die ‘profiteurs’ die ook mee willen liften op de sportieve successen, vriendschappen en gezelligheid. Je weet wel, die mensen die in hun eigen dorp geen vrienden kunnen krijgen of zelf geen eigen korfbalclub kunnen kopen, of beweren die niet te hebben in hun eigen buurt. DALTO FIRST!
Zelf met mijn één meter en achtennegentig centimeter schrok ik van deze ferme taal. Ik heb het niet langer afgewacht en heb blindelings een bod gedaan op het eerste beste huis wat ik zag. Wat moest ik dan? Want een leven zonder DALTO is als een leven met bitterballen zonder de mosterd, het kan wel, maar op den duur ga je het toch missen.
Maar ja, toen moest ik verhuizen en verhuizen is gewoon op ze oudhollands; Waardeloosch. Het is stressvol, het is chaos, je moet alles inpakken en weer uitpakken en daarna kan je niks meer terugvinden. Je leeft weken tussen dozen en meubels die niet of nooit meer op hun plek passen en het lijkt of je bankrekening iedere dag gehackt is. Kortom je kent de welbekende uitdrukking wel; Trouwen, Rouwen en Verbouwen en tegenwoordig kan je hier ook nog wel een rijtje aan toevoegen. Wat dacht je van te veel, of te dure kinderen (Douwen, ja die van Bob) of scheiden (Geen Vertrouwen)?
Inmiddels zijn we ook alweer een tijdje verhuisd van de zaal naar het veld. Waar onze selectie na één leuke pot tegen DVO uit had gespeeld, daarna lekker bezig was met de verhuisplannen voor een heerlijke lange zomervakantie. Het was sjouwen en klussen geblazen en hier en daar het betere stuc-en plakwerk. Helemaal prima zo, een verhuizing terug naar de Korfballeague is ook wel voldoende. Aftikken dit seizoen, inpakken in bubbeltjesplastic en labelen.
Inmiddels draait de verhitte verhuismarkt in korfballand op volle toeren en het blijft spannend de komende maanden. Krijgen we nog meer verhuisberichten? Wie zitten er in de spreekwoordelijke verhuislift? Wie komt er bij onze inboedel? Wat moet er nog ingericht worden? Wie schrijven we bij onze opstalverzekering? Ook in deze markt ontkom je niet aan overbieden, tuurlijk het kunstgras is altijd groener aan de overkant. Maar wij bieden niet alleen geld, wij bieden zonder voorbehoud en veel meer, wij bieden de beste supporters, de leukste club, een nieuwe hal, de lekkerste hamburgers van de barbecue, een nieuw klimrek, een wipkip, een nieuw terras (bijna), de gezelligste mannen en knapste vrouwen en heel veel bitterballen…met mosterd uiteraard.
Kus, AvdP
Driebergen-Rijsenburg
